Çoğu Türk kızı gibi ben de kendimi bildim bileli hep bir yuvanın hayalini kurdum. Ancak çoğu kızdan farklı olarak buna ulaşmak için çok daha fazla çaba göstermem gerekti. Çocukluğumda karlı bir havada içinde ışık yanan bacalarından duman tüten evleri gösteren, iri simlerle süslenmiş kartpostallar vardı. Yolum okul sıralarından, dershane köşelerinden, daha sonra adliye koridorlarından geçti ama peşinde olduğum şey aslında hep o bacalardan tüten duman oldu. Bu postu dizlerimde 6 aylık bebeğimi sallayarak uyuturken yazmak benim için çok büyük bir mutluluk. Bu demek ki sonunda ben de artık ev hayatına dışarıdan değil, camın diğer tarafından bakabiliyorum :)))
Blogumda da maksadım modern hayat içerisinde maalesef hor görülen aile, ev hayatı, çocuk yetiştirme gibi hepimizi ilgilendiren konuların aslında ne kadar değerli ve toplum açısından da önemli olduğunu yansıtabilmek. Allah yüzümü kara çıkarmasın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder